Je zou kunnen denken dat de Praktijkrichtlijnen Fysieke Belasting van recente datum zijn. Toch is dat echt niet zo: een kleine terugblik naar alles wat Florence Nightingale heeft gedaan. Ze heeft een onuitwisbare indruk gemaakt in de geschiedenis van de verpleging. En ja: ook haar visie op ergonomie en fysieke belasting is bijzonder en ook hier was ze haar tijd ver vooruit.
Ruim anderhalve eeuw geleden schreef ze dit al in haar Notes on Nursing (1859).
‘The nurse must be able to get easily to both sides of the bed, and to reach easily every part of the patient without stretching–a thing impossible if the bed be either too wide or too high.’
“Een verpleegkundige moet gemakkelijk aan beide kanten van het bed kunnen komen, en gemakkelijk elk deel van de patiënt kunnen bereiken zonder te rekken – wat onmogelijk is als het bed te breed of te hoog is”
Oftewel: bedden mogen niet te hoog of te breed zijn: anders kan de verpleegkundige er niet bij zonder fysieke overbelasting. Hier zie je het al. Ze geeft het belang aan van statische of houdingsbelasting en de risico’s die dat met zich meebrengt. Iets dat we ook vandaag nog onderschatten. Ze zegt bovendien: train die zorgverlener maar om er toch bij te kunnen of fitter te worden, maar ze zegt: “Zorg voor goede bedden”.
Pas het werk aan, aan de mens en niet andersom. Dat is de kern van de Praktijkrichtlijnen: zorg voor gezond werk, zodat zorgverleners professioneel en gezond kunnen werken: ook de oudere zorgverlener, ook de zorgverlener met een net iets mindere gezondheid. Het heeft even geduurd: maar uiteindelijk hebben we haar visie gelukkig erkend.
Heb je zelf ook mooie voorbeelden? We horen ze graag!
En een extra tip: ga ook eens rondsneupen in het online toegankelijke museum van het Florence Nightingale Instituut!
