Er wordt veel onderzoek gedaan naar het verschil tussen man en vrouw in beroepen en de kans om uit te vallen. Vaak wordt er dan gekeken naar fysieke verschillen: die zijn er natuurlijk onmiskenbaar. Maar is het ook zo dat mannen en vrouwen verschillend kunnen zijn in de manier waarop ze hun taken opvatten? Dit was onderwerp van een Italiaans onderzoek van Silvana Salerno en haar team in een ziekenhuis in Rome.
Hoewel er volgens hen meer onderzoek nodig is, zijn de conclusies intrigerend genoeg om na te denken over de gevolgen daarvan voor je eigen arbeidsbelasting. Wat hen opviel was dat vrouwen veel wat zij noemen ‘dual tasks’ uitvoeren op de afdelingen; ze doen veel dingen tegelijkertijd. Dat zijn dan dubbele taken die vaak niet als dubbel worden aangemerkt. Denk maar aan een ondersteunend of troostend gesprek dat je voert terwijl je bijvoorbeeld iemand uit bed tilt, een wond verzorgd of iemand wast. De zorgverleners registreerden alleen dat zij een transfer hadden uitgevoerd, een wond hadden verzorgd of iemand hadden gewassen.
Het blijkt dat vrouwen alleen die fysieke handelingen registreren terwijl de activiteit van het psychisch ondersteunen van de cliënt op dat moment voor die cliënt net zo belangrijk en wellicht wel veel belangrijker kan zijn. Het vervelende is dat op die manier in alle registraties wel de fysieke handelingen staan, maar de rest niet. Die activiteiten worden onzichtbaar. Het geeft dus een vertekend beeld van wat een zorgverlener echt doet. Dat vrouwen goed kunnen ‘multi-tasken’ weet iedereen wel, maar het is ook belangrijk dat dat zichtbaar wordt en dat de gevolgen van deze ‘duale belasting’op waarde worden geschat. De Italianen benadrukken dat vooral vrouwen dit zouden doen; maar het zou ons niets verbazen als de mannen in de zorg dit net zo hard doen?
Die dubbele activiteiten kunnen ook dubbel belastend zijn voor de zorgverlener. Juist de psychosociale ondersteuning kan heel complex zijn en veel van je vergen en je bezig houden. Ze vergroten in elk geval je werkdruk en maken deel uit van je professionele beroepsuitoefening. Virginia Henderson beschreef al dat juist die activiteiten integraal deel uit maken van je beroep en op waarde geschat moeten worden.
Alle reden om het belang van ‘dual tasks’ te benadrukken en zichtbaarder te maken; ook in registraties en discussies over werkdruk. Ander onderzoek liet immers al zien dat dit soort ‘invisible work’ (onzichtbaar werk) van invloed was op de gezondheid van zorgverleners. Maar onzichtbare risico’s betekenen veelal ook dat er geen ondersteuning wordt geboden om het werk ook op dit punt lichter te maken. Maak dus zichtbaar wat je doet, ook als je aan het multitasken bent.
Bron:
Ergonomics. 2012;55(2):140-6. Gender and ergonomics: a case study on the ‘non-formal’ work of women nurses. Salerno S, Livigni L, Magrini A, Talamanca IF
